İşte şimdi anneciğimi yüreğime sarmaladım:)

17 Şubat 2014 Pazartesi

Annemizi tanımak bilmek ne kadar kendimizi bilmekmiş. Şimdi anladım. Baba da erkekler için aynı model belki. Ve tüm atalarımız hepimiz için. Anneciğimi gerçekten kabul ettiğimi ve tüm ruhumla sarmaladığımı hissediyorum birkaç gündür. Ve bu harika bir duydu.

Yıllardır kendimle çalışıyorum. Her çalışmada aslında karşıma çıkan anne baba çalışması. İlk başlarda ben harika bir çocukluk geçirdim, annemle babamla hiçbir sorunum yok diyordum. Sonra bir katman kalktı, aslında onlara birazcık kırılmış olabilirim dedim. Sonra bir katman daha, bir katman daha. Soya soya soğana çevirdik:))
Ancak bu çalışmalar sonucunda anladım ki ne kadar mutlu bir çocukluk geçirirsen geçir annene babana incinebiliyorsun ve o ta içinde bir yerlerde yara olarak kalıyor. Onları tedavi etmeden de çok bebek adımlarla yürüyebiliyorsun. Ne zaman annenle babanla yaşadıkların bir bir gözünün önüne geliyor o içindeki çocukta neşelenmeye dansetmeye başlıyor.

Sonra farkediyorsun ki aslında annen baban inanılmaz rol modelin olmuş. Sen onlara benzememeye çalışırken aslında onlarla birebir aynı olmuşsun. Ben dişi olduğum için annemi seçmişim rol modeli. Oysa ne kadar farklı olduğumuzu düşünürdüm bir zamanlar. Onun babası bile benim babamla ilişkilerimi belirlemiş. Annemin babası erken öldüğü için babam da güvenli bir alan olmamış benim için. Annemin vücut yapısını taklit etmişim. Onun göbeği var diye ben de göbek yapmışım. O kendini göbekle korumaya aldı diye bende korumaya almışım. Onun yemek alışkanlıklarını taklit etmişim farkında olmadan. Mutfakta atıştırırken annem olmuşum.
Ve tüm bunları farkedince aslında ne kadar çok konuda onu model aldığımı, biraz daha sıkı sarıldım anneciğime:) Biraz daha yüreğimde kalbimde hissettim onu. Biraz daha anladım.
Ve ona çok teşekkür ettim anneliği, sevgisi, desteği, yüreği için, benim canım olduğu, bana can verdiği için. Ve onun derslerini bırakmaya niyet ettim. Bugüne kadar dünya yaşamımdaki ortak deneyimlerimiz ve bana aktardıklarıyla yaşadığım deneyimler için teşekkür ediyorum. Bugüne kadar annem olan yanımı çok seviyorum. Ve bundan sonra bana hizmet etmeyen yanlarından özgürleşmeyi, ben BEN olmayı seçiyorum.
BEN BEN’İM.

jQuery( window ).load( function() { if ( jQuery(".wpa script[src*='shareth.ru']").length > 0 || jQuery(".wpa iframe[src*='boomvideo.tv']").length > 0 || jQuery(".wpa iframe[src*='viewablemedia.net']").length > 0 || jQuery(".wpa .sharethrough-placement").length > 0 ) { jQuery( '.wpa' ).css( 'width', '400px' ); }setTimeout(function(){if(typeof GS_googleAddAdSenseService !== 'function'){new Image().src=document.location.protocol+"//stats.wordpress.com/g.gif?v=wpcom-no-pv&x_noads=adblock&baba="+Math.random()}},100);} ); İşte öyle biri. Okyanus'ta bir damla. Çeşitli kimlikleri var ama sonunda sadece insan olmaya çalışan ve hatta insan kimliğini de geride bırakıp hiçliğe doğru adım adım ilerleyen bir nokta:)

View the original article here